Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας βιογραφεί τους γονείς του Σωτήριο και Ευτυχία και την θεία του Παρασκευή, με βάση τις επιστολές που του έστειλαν κατά καιρούς.
Στην πραγματικότητα πολλές σελίδες είναι αυτοβιογραφικές, γιατί οι ίδιοι με απλό και ανεπιτήδευτο τρόπο περιγράφουν τον τρόπο της ζωής τους και την προσωπικότητα τους, από τον πόλεμο του \'40, και πριν από αυτόν, από την κατοχή και τα μετέπειτα δύσκολα χρόνια.
Η όλη αναφορά έχει στοιχεία παιδαγωγικά, για το ποια πρέπει να είναι η σχέση των γονέων με τα παιδιά τους, αλλά και στοιχεία που ζωγραφίζουν ανάγλυφα το εκκλησιαστικό φρόνημα το οποίο βιώνεται σε δύσκολες οικογενειακές και κοινωνικές συνθήκες ζωής.
Είναι βιβλίο "εις μνημόσυνον" τριών ανθρώπων του λάου που θυμίζουν παπαδιαμαντικές μορφές, με την υλική στέρηση καί τον πνευματικό πλούτο, την υπομονή και την αγάπη,τον πόνο και την ελευθερία.